Rezultati svih dosad sprovedenih popisa stanovništva nedvosmisleno pokazuju da je u Eminovcima, odnosno Bosanskom Milanovcu živio isključivo srpski narod. U bližoj istoriji ne postoje podaci niti bilo kakvi tragovi da su u ovom selu živjele druge nacionalnosti osim srpske.
U Bosanskom Milanovcu, stanovništvo je raspoređeno u bratstva, po zaseocima. Selo je razbijenog tipa a zaseoci su mahom formirani od žitelja istog prezimena.
U analizi koju su zajednički sproveli Rade Davidović i njegov sin Nemanja, od druge polovine XX vijeka, odnosno od 1981. godine do 2013. godine u Bosanskom Milanovcu su živjela 32 bratstva raspoređena po zaseocima. Selo je razbijenog tipa, a zaseoci su mahom formirani od žitelja istog bratstva i prezimena.
„Neka od bratstava su naprosto nestala neposredno posle Drugog svetskog rata, što kolonizacijom u Vojvodinu ili migracionim procesima u druge krajeve, van prostora Bosanskog Milanovca. To su bratstva poput: Zavođe, Borkovići, Dragišići, Ernaut, Samuilo i Vurdelja, a neke od porodica su se 'izgubile' posle 60 - tih godina XX veka kao što su: Adamović, Milojević, Marčeta, Radošević, Stojanović i Orlović.
Ostala bratstva su sa promenljivim brojem porodica, postojala u selu sve do poslednjih ratnih sukoba kada su u jesen 1995. godine Srbi iz ovog sela proterani. Drugih etničkih grupa, osim Srba, u ovom selu nikada nije ni bilo.“
U pomenutoj analizi pobrojana su sva bratstva u navedenom periodu sa prosječnim brojem porodica u svakom od tih bratstava: Veselinovići (12 porodica), Stupari (9), Krunići (5), Milinovići (8), Ćurguzi (2), Davidovići (6), Kovačevići (3), Orlovići (3), Korica (2), Dimići (2), Đurđevići (6), Basta (1), Stojanovići (6), Kondići (1), Džodan (3), Ilić (1), Kravići (2), Došenovići (4), Adamovići (3), Jojići (3), Majstorovići (1), Milojevići (5), Marčeta (4), Radoševići (2) i Savanovići (7).
„Migraciona obeležja su karakteristična za Bosanski Milanovac i obično su vezana za napred pomenuta bratstva. Neposredno posle Drugog svetskog rata u Banat su se odselili deo Jojića i Dragišići u Begejce, deo Đurđevića i Stojanovića i Zavođe u Žitište. U Bačku su se iselili: deo Kravića u Silbaš, deo Savanovića i Korica u Bačko Dobro Polje, Borci u Mladenovo, a deo Orlovića u Budisavu.
Posle kolonizacije nastavljeno je stihijsko iseljavanje u Vojvodinu. U Novi Sad su se iselili deo Stupara, Veselinovića, Davidovića, Radoševića i Milinovića. Deo Milinovića se iselio i u Čurug. Veliki broj porodica se iselio u Novu Pazovu: Orlovići, Džodani, deo Adamovića, Jojića, Krunića i Samuilo. Na teritoriju opštine Sremska Mitrovica naselili su se: deo Džodana, Marčeta i Adamovića. Migracioni proces napuštanja sela je nastavljen i kasnije, tako da je u periodu od 1971. do 1981. godine selo Bosanski Milanovac napustilo 14 domaćinstava, podaci su koje je objavio Drago Đurđević u svom radu 1983. godine.“
U vrijeme austro - ugarske okupacije u Eminovcima je 1907. godine jedna od ukupno četiri srpske pravoslavne osnovne škole na području Sanskog Mosta, koje su imale ravnopravan status sa takozvanim narodnim, odnosno komunalnim školama u BiH.
Za vrijeme Kraljevine Jugoslavije od školske 1926/27. godine selo je dobilo novu školsku zgradu. U novoj školi prva slova sricali su mnogi istaknuti politički, kulturni i naučni radnici, generali, pisci i ljekari i više doktora nauka porijeklom i rodom iz Bosanskog Milanovca. Već, 1983. godine ovoj školi zapretio je prestanak rada jer nije bilo dovoljno đaka.
U monografiji „Sto godina školstva u opštini Sanski Most (1886 - 1986)“, čiji su autori Ljubomir Ivanić i Žarko Živković nalaze se i imena svih učitelja i učiteljica koji su podučavali đake u Bosanskom Milanovcu.
Prema tom popisu od 1926. do 1986. godine u Milanovcu su službovali: Anka Vuletić, Dragica Bartulović, Elza Hubmajer, Lazar Kraguljević, Danica Ernaut, Šemsa - Draga Zurnić, Vojislav Jovanović, Vera Lovrić, Jelena Kalinić, Mitar Vajić, Dušanka Vajić, Branka Davidović, Nadežda Marjanović, (ime nepoznato) Jaćimović, Jelena Veselinović, Bogdan Đurđević, Jela Samoilo, Anđa Mirković, Živa Milunov, Vaskrsija Došen, Mileva Došen, Slavko Pologoš, Radmila Protić, Milan Jeličić, Dragan Milinković, Nikola Zmijanjac, Dmitar Šolaja, Vladimir Džajić, Jelena Džajić, Lazo Borenović, Ljubica Borenović, Mile Ilić, Milan Savanović, Mihajlo Puletić, Ferid Crnkić, Pero Došenović, Borka Došenović, Emira Memišević, Mara Sopić, Tankosava Jakšić, Savka Rodić, Đuro Trkulja, Drago Branković, Stana Branković, Dara Došenović, Ismet Bajramović, Muhamed Karabegović, Drago Đurđević, Mile - Striko Džodan, poslužitelj, Slavko Jojić, poslužitelj i Rajko Volaš.
Drago Đurđević je bio poslednji učitelj u Bosanskom Milanovcu sve do progona svih mještana u oktobru 1995. godine.
Preuzeto iz knjige autora Radovan Jović: Na Šušnjaru vetar Šumarica - Srbi Sanskog Mosta na iskušenju vremena (Str. 228-254)
Izdavač: UG "Slovo" Banja Luka, 2017.