Kao što je bilo najavljeno, prilikom osvećenja obnovljenog hrama Rođenja presvete Bogorodice u Bosanskom Milanovcu, 1. septembra 2014. godine u manastiru Klisina je, tokom susreta episkopa Atanasije sa direktorom Republičkog sekretarijata za vjere Draganom Davidovićem, Dragomirom i Slavišom Krunićem, njihovim saradnicima i igumanom Vasilijem Rožićem, dogovorena izgradnja konaka za budući manastir u ovom selu kod Sanskog Mosta.

Uz blagoslov episkopa Atanasije svi prisutni su se složili da se obave sve pripreme i odmah počne sa izgradnjom konaka po već usvojenom projektu, kao i izgradnja manjeg montažnog konaka u koji bi se po završetku naselili monasi manastira Klisine. Dogovoreno je, takođe, da će budući manastir u Bosanskom Milanovcu biti metoh tj. pod upravom manastira Klisine do njegovog potpunog osamostaljenja kada se za to ispune neophodni uslovi.

U skladu sa prethodnim dogovorom već na Krstovdan 27. septembra 2015. godine pri hramu Rođenja Presvete Bogorodice u Bosanskom Milanovcu nakon Svete arhijerejske liturgije koju su služili episkop budimljansko - nikšićki Joanikije i episkop bihaćko - petrovački Atanasije uz sasluženje više sveštenika; protojereja - stavrofora Miladina Tešanovića, jereja Alena Marića i protođakona Nikole Perkovića, osveštani su temelji budućeg konaka čiji su glavni dobrotvori Jovica Stupar i Dragomir Krunić iz Banja Luke.

„Svakako da me posebno raduje činjenica da se u poslednje vrijeme mlade generacije sve više interesuju i uključuju u ovakve aktivnosti. Tako sam se i ja oslonio na svježe snage pa sam prepustio sinu Slaviši da predano radi, pomno prati i nadgleda radove na izgradnji manastira i povratak prognanih.

Izgradnja manastira počela je 2015. godine, a prema planu, za Malu Gospojinu 2017. godine, manastir će biti doveden pod krov. Tokom izgradnje manastira dolaze mnogi ljudi iz susjednih sela koji su se raselili po cijelom svijetu iskazujući time svoje poštovanje prema porodici Krunić i ostalim Milanovčanima za ono što čine na obnovi zavičaja.

Od sela u susjedstvu jedino je Dabar imao svoju crkvu, koju smo mi rado posjećivali. Ali, i te iste komšije koje smo mi zvali Dabranima su često dolazili u Milanovac kod naše crkve da se družimo i veselimo na narodnim zborovima“, prisjeća se Drago Krunić nekadašnjih zlatnih vremena, a pritom sa neskrivenim željama zajedno sa svojim komšijama ućiniše velike napore da mladim naraštajima ostave u trajan zalog ovaj konak kao mjesto gdje će putnik namjernik da se odmori i okrijepi.

Napori velikih narodnih dobrotvora, ali i nekadašnjih žitelja Bosanskog Milanovca, da najprije obnove porušeni hram i podignu prvi manastir, najbolja je potvrda da zavičaj i rodna gruda nemaju cijenu. Jer, u pravoslavnoj tradiciji, ove svetinje su velik podsticaj za povratak raseljenog stanovništva i vraćanje života u Bosanski Milanovac i njegovo okruženje.

U Bosanski Milanovac vratilo se desetak prognanih, ali je sigurno da će se obnovom imovine i infrastrukture promijeniti i demografska slika ovog i susjednih srpskih sela, koja su nakon potpisivanja Dejtonskog mirovnog sporazuma, pripala Federaciji BiH.

Preuzeto iz knjige autora Radovan Jović: Na Šušnjaru vetar Šumarica - Srbi Sanskog Mosta na iskušenju vremena (Str. 228-254)

Izdavač: UG "Slovo" Banja Luka, 2017.