Na naučnom skupu: „Srpski etno - nacionalni prostor“, koji je u organizaciji Geografskog društva Republike Srpske održan na Prirodno - matematičkom fakultetu u Banjoj Luci 23. maja 2013. godine dr Rade Davidović, redovni profesor u penziji i njegov sin dr Nemanja na Prirodno - matematičkom fakultetu u Novom Sadu podnijeli su nekoliko radova o Bosanskom Milanovcu.

U Zborniku radova povodom obilježavanja 20 godišnjice Geografskog društva Republike Srpske, 2013. godine objavljena su dva naučna rada o Bosanskom Milanovcu. Autori prvog naučnog rada pod naslovom: „Istorijsko geografski prikaz Bosanskog Milanovca - nekad čistog srpskog etnonacionalnog prostora“ su: Rade i Nemanja Davidović, koji žive u Novom Sadu, i Drago Đurđević u Prijedoru. Inače, sva trojica autora su rodom iz Bosanskog Milanovca uz napomenu da je penzionisani profesor geografije Drago Đurđević, a najduže je radio kao učitelj u rodnom Bosanskom Milanovcu.

U naučnom radu trojica autora su navela osnovne podatke o geografskom položaju, granicama i veličini naselja Bosanski Milanovac:
„Bosanski Milanovac omeđen je koordinatama 44°45’ i 44°47’ sjeverne geografske širine, i 16°30’ i 16°34’ istočne geografske dužine, po Griniču. Administrativno pripada opštini Sanski Most, u Bosni i Hercegovini. Srednja nadmorska visina sela je oko 500 m, a maksimalna je na Liscu 807 metara nad morem. Od Sanskog Mosta selo je udaljeno 12 km.

Bosanski Milanovac se na istoku graniči sa Donjim Kamengradom, na jugu i jugoistoku je selo Dabar, dok je na jugu i jugozapadu selo Grdanovci, na zapadu i severozapadu je selo Bošnjaci, a na severu je selo Naprelje i na severoistoku je selo Gornji Kamengrad. Katastarska površina Bosanskog Milanovca je 1.565, 95 ha.

Po popisu 1981. godine selo je imalo 402 stanovnika, a 2013. godine samo 10 - tak stanovnika.“

Autori podsjećaju da je porijeklo stanovništva i ime sela, Bosanskog Milanovca, neophodno posmatrati u okviru porijekla stanovništva Sanskog Mosta i Bosanske krajine.

„Brojna arheološka nalazišta koje narod zove 'gradine' upućuju nas na to da je ovaj prostor bio naseljen još u praistorijsko doba. Najpoznatija gradina (još neispitana od strane arheologa, kao i druge gradine u Bosanskom Milanovcu je ona na trigonometrijskoj tački 633 m. Na ovoj gradini još su vidljivi ostaci kamenog nasipa.

Današnji žitelji Bosanskog Milanovca vode poreklo iz Like i Dalmacije. Veselinovići su iz okoline Obrovca, tačnije, iz okoline Golubića (Đurđević, rad iz 1983, pr. a.). Žitelji: Džodani, Orlovići, Korice, Baste, Milojevići, Đurđevići, Majstorovići i Ilići doselili su se iz Like, a prije toga živeli su u Dalmaciji. Bratstvo Davidovići su takođe u ove prostore došli iz Like, a prije toga živjeli su, najverovatnije, u Crnoj Gori.

Današnje ime selo je dobilo 1936. godine. Do tada selo je nosilo ime Eminovci. Koren ove reči je turskog porekla. Stariji stanovnici se sećaju promene imena sela. Velika verovatnoća, da je selo bilo deo begluka nekog Emin - bega. Još uvek u toponomastici predela neke njive nose ime Begluk (npr. kod zaseoka Krunića). Pomenuti begluk bio je obrastao šumom te su prvi naseljenici morali prvo iskrčiti tu šumu da bi stvorili manje 'oaze' obradivog tla i naseliti se. Nedaleko od zaseoka Ćejića, jedan potez još uvek nosi naziv Krčevine.“

Autori potom navode statističke podatke prema kojima su Eminovci 1921. godine, imali status opštinskog mesta u sastavu sreza Sanski Most i imali su 1.248 stanovnika. Već na sledećem popisu, 1931. godine, Eminovci gube status opštinskog mjesta i pripojeni su opštini Dabar. Tada su, zajedno sa Dabrom, imali 5.879 žitelja. Prema nekim procjenama Eminovci su imali blizu 1.500 stanovnika, ali autori dovode u pitanju ovaj podatak s obzirom na tadašnju administrativnu podjelu naselja po kojoj su pojedini dijelovi Dabra, Grdanovaca i Bošnjaka pripadali popisnom krugu Eminovaca, koji su potom preimenovani u Bosanski Milanovac.

Poslije Drugog svetskog rata, broj stanovnika u Milanovcu je bilježio stalan pad. Prema rezultatima prvog popisa poslije rata, odnosno 1948. godine u Bosanskom Milanovcu su bila 853 žitelja. Tri decenije kasnije, odnosno po popisu iz 1981. godine broj stanovnika se duplo smanjio tako da su u selu bila svega 402 stanovnika.

Preuzeto iz knjige autora Radovan Jović: Na Šušnjaru vetar Šumarica - Srbi Sanskog Mosta na iskušenju vremena (Str. 228-254)

Izdavač: UG "Slovo" Banja Luka, 2017.